In Colombia leeft een groot deel van de bevolking op of onder de armoedegrens. Ook in de hoofdstad Bogotá, een stad van miljoenen, is het voor veel gezinnen dagelijks een uitdaging om in hun basisbehoeften te voorzien. In wijken met hoge werkloosheid, beperkte toegang tot onderwijs en gezondheidszorg, en weinig infrastructuur, is structurele armoede een harde realiteit.

Om inwoners in deze wijken te ondersteunen, zijn er op verschillende plekken zogeheten gaarkeukens actief. Deze keukens voorzien kinderen, ouderen, zieken en mensen zonder vast inkomen van een warme maaltijd — vaak tegen slechts een symbolische bijdrage. Maar deze keukens zijn méér dan alleen voedselvoorziening: ze zijn ontmoetingsplekken, veilige havens en plekken van solidariteit binnen de gemeenschap.

Eén van deze keukens bevindt zich in de wijk Egipto, gelegen tegen de heuvels aan de rand van Bogotá. De wijk kampt met armoede, geweld en beperkte toegang tot scholing en zorg. Temidden van deze omstandigheden richtte mevrouw Bertilda Diaz Moreno een gaarkeuken op — een lokaal initiatief dat inmiddels dagelijks tientallen mensen bereikt. Dankzij haar inzet, en met hulp van vrijwilligers en donaties, krijgen bewoners niet alleen te eten, maar ook aandacht, structuur en hoop.

De fotografische serie Bogotá Zonder Honger brengt het leven rondom deze gaarkeukens in beeld. Aan de hand van portretten en momentopnames toont de serie de gezichten achter de statistieken: kinderen op weg naar school, ouderen die dagelijks langskomen voor een maaltijd, moeders die helpen met koken, jongeren die dromen van een toekomst buiten de wijk.

Deze beelden zijn geen verslag van ellende, maar een document van veerkracht, verbondenheid en menselijkheid. In een context waar veel ontbreekt, blijkt gemeenschap soms het grootste bezit.

De foto’s uit deze serie zijn te koop, het geld dat ik hiermee ophaal gaat naar Stichting Bogota Zonder Honger.